هدف مقاله، بررسی کارورزی در تربیت معلم انگلستان و ایران است. در این مطالعه از شیوه اسنادی و از مدارک علمی استفاده شده است. مروری بر این منابع نشان می‌دهد که مقصود کارورزی در انگلستان، آماده‌سازی روانی معلمان برای استفاده از روش‌های آموزشی، تقویت مهارت‌های مواجهه با مشکلات و افزایش احساس همبستگی ملی است. یافته‌ها حاکی از آن است که دوره‌های تربیت معلم در انگلستان شامل یک دوره عمومی است و پس از آن هر یک از معلمان باید در دوره‌های خاصی (ابتدایی، دبیرستان، هنرستان‌های حرفه‌ای) تخصص کسب کنند. این آموزش‌ها به ترتیب دوره‌ها در زمان‌های سه، چهار و پنج ساله در کالج‌ها و دانشگاه‌ها ارائه می‌شوند و حداقل یک سال از این دوره‌ها به کارورزی اختصاص می‌یابد. مواد درسی کارورزان به موارد: مطالعات آکادمیک (آنچه که باید در مدارس تدریس شود)، مطالعات حرفه‌ای (شامل تاریخ آموزش، روان‌شناسی تربیتی و قواعد تدریس) و تمرین عملی (بخش عملی آموزش که معمولاً دوازده هفته تدریس زیر نظر افراد حرفه‌ای را شامل می‌شود) اختصاص دارد. نتایج نشان می‌دهد ضرورت برگزاری دوره‌های آموزشی و کارورزی برای معلمان در قوانین مربوطه آموزشی انگلستان از قبیل قانون آموزشی 1994 تاکید شده است. آنچه در کارورزی این کشور قابل توجه است، این است که موفقیت در دوره کارورزی یک معلم، شرط ورود به حرفه معلمی اوست؛ یعنی آموزش عملی و مهارت معلمی بر دانش آکادمیک معلم ارجحیت دارد.
)