بازنمایی تجارب زیسته کارورزان و مدرسان: چالش‌ها و راهکارهای شاگردپروری در دوره کارورزی

تجربه عملی کارورزی، فرصتی برای توسعه مهارت‌های حرفه ای در محیط واقعی کار است. یکی از این مهارت‌ها، توانایی شاگردپروری است. هدف این پژوهش بررسی نقش کارورزی در ارتقای مهارت‌های شاگرد پروری با شناسایی چالش‌ها و موانع موجود در این زمینه و ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود این مهارت‌ها میان اساتید و دانشجویان می‌باشد.
رویکرد پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی است که بصورت مطالعه موردی انجام یافت. نمونه ها بصورت هدفمند انتخاب شدند و که بصورت گلوله برفی تا رسیدن به اشباع نظری ادامه داشت.حوزه پژوهش مدرسان(11 نفر) و دانشجومعلمان(15 نفر) بودند که ازطریق مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته تجربیات زیسته و دیدگاه‌های آنها بررسی شد. تحلیل مصاحبه ها با کدگذاری و مقوله بندی اانجام شد و برای اطمینان از اشباع نظری با نمونه های دیگری نیز مصاحبه شد.
بر اساس یافته ها، در دو بخش کدگذاری و مقوله بندی اجام یافت که در بخش نخست چهار مقوله اصلی( نقش کارورزی در ارتقاء مهارتهای شاگردپروری، چالشها، موانع و راهکارها) استخراج گردید که هر مقوله اصلی شامل سه زیرمقوله بود، در بخش دوم در زمینه مهارتهای شاگردپروری نیز سه مقوله اصلی( اهمیت مهارتهای شاگردپروری، چالش‌های موجود در توسعه مهارت‌های شاگردپروری، هر مقوله حاوی شش زیر مقوله و راهکارهای پیشنهادی برای رفع چالش‌های توسعه مهارت‌های شاگردپروری، حاوی پنج زیرمقوله) استخراج شد.
نتایج این پژوهش به شناسایی چالش ها و موانع موجود در زمینه توسعه مهارت‌های شاگرد پروری در طی تجربه کارورزی مدرسان کارورزی و دانشجومعلمان پرداخت. راهکارهای مناسب برای بهبود و ارتقای مهارت‌های شاگردپروری توسط مدرسان کارورزی و دانشجومعلمان ارائه گردید.